این روزها به لطف پیشرفت تکنولوژی، درمان ایمپلنت یکی از اصلیترین اولویتها برای جایگزین کردن دندانهای از دست رفته بیمار محسوب میشود. اوردنچر بر پایه ایمپلنت یک روش درمانی است که در مقایسه با دندان مصنوعی سنتی مزایای زیادی دارد. دندانهای مصنوعی سنتی مشکلات زیادی داشتند. شما تجربه استفاده از آنها را برای خود یا در بین اطرافیانتان داشتهاید؟ در این مقاله با ما همراه باشید تا در مورد این روش جدید برای جایگزینی دندان از دست رفته بیشتر بدانید.
فهرست مطالب
- اوردنچر چیست؟
- انواع اوردنچر
- بررسی اوردنچر از حیث جنس
- شرایط تجویز پروتز اوردنچر متکی بر ایمپلنت
- تفاوت اوردنچر با دندان مصنوعی
- مزایای روش اوردنچر بر پایه ایمپلنت
- معایب اوردنچر برپایه ایمپلنت
- سخن پایانی
- سوالات متداول
اوردنچر چیست؟
اوردنچر بر پایه ایمپلنت را میتوان نوعی دندان مصنوعی دانست که بر روی تعدادی پایه ایمپلنت سوار شده است. به بیمارانی که تعداد زیادی از دندانهای فک بالا و پایین خود را از دست دادهاند، کمک میکند بدون آنکه مشکلات مربوط به دندان مصنوعی را تجربه کنند به راحتی غذاهای سفت را نیز بجوند.
اوردنچر بر پایه ایمپلنت علاوه بر حفظ زیبایی ظاهری بیمار به قرار گرفتن لبها و بافتهای لثه در جای مناسب خود، کمک میکند. با استفاده از این روش درمان، بیمار در هنگام صحبت و یا جویدن غذا هیچگونه جابهجایی دندان را در دهان خود احساس نمیکند. به همین دلیل است که اوردنچر بر پایه ایمپلنت در بین سالمندان محبوبیت زیادی پیدا کرده است. البته برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید مقاله تجهیزات نوین در دندانپزشکی نوین را بخوانید.
انواع اوردنچر
اوردنچر در سه نوع متکی بر بافت لثه، متکی بر ایمپلنت و لثه و برپایه ایمپلنت انجام میشود. در ادامه هر روش را به صورت مجزا توضیح خواهیم داد:
اوردنچر متکی بر بافت لثه
در این روش پروتز دندانی روی ایمپلنتهایی که در فک بالا و پایین کاشته شدهاند، نصب میشود. سپس مستقیما روی لثه قرار میگیرند. در این درمان یکسری اتصالات استفاده میشود که دقیقا با ایمپلنتها منطبق شده. آنها تا زمان دلخواه در جای خود ثابت باقی میمانند. باید گفت که روش درمان اوردنچر متکی بر بافت لثه بسیار شبیه به دندان مصنوعی سنتی است و حداقل استانداردهای لازم برای آندسته از بیمارانی که بسیاری از دندانهای خود را از دست دادهاند را دارد.
اوردنچر متکی بر ایمپلنت و لثه
در این نوع روش درمان، پروتز دندان با استفاده از دو ایمپلنتی که معمولا به جای دندان نیش یا آسیاب کاشته میشوند، روی لثه قرار میگیرد. در اوردنچر متکی بر ایمپلنت و لثه از یک میله که ایمپلنتها را بهم متصل میکند، به عنوان محل قرارگیری پروتز دندان استفاده میشود. به همین دلیل است که به این روش کاشت دندان، اوردنچر میلهای نیز گفته میشود.
اوردنچر برپایه ایمپلنت
در روش اوردنچر برپایه ایمپلنت، پروتز دندان تنها توسط ایمپلنتها حمایت میشود. پروتز بهوسیله اجزایی به ایمپلنتهای کاشته شده در فک متصل میشود. در این روش معمولا 4 تا 6 ایمپلنت در هر فک باید کاشته شود. تعداد دقیق آنها بر حسب نیرو و فشاری که بر هر ایمپلنت وارد میشود، توسط متخصص تعیین خواهد شد.بیشتر بخوانید، بیشتر بدانید: ایمپلنت دندان راه حلی گران اما مطمئن برای ترمیم دندانهای از دست رفته
سپس با توجه به نظر پزشک از یک نمونه اتچمنت میلهای، توپی یا مگنتی روی ایمپلنتها استفاده میشود تا محل قرارگیری پروتز دندانی آماده گردد. در آخر تاج دندان مصنوعی که کل دندانها را شامل میشود روی اتچمنت نصب خواهد شد.درباره متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت بیشتر بخوانید.
بررسی اوردنچر از حیث جنس
میله اوردنچر مس تواند از طلا یا الیاژ های فلزی خاص تهیه شود. برخی سازندگان از قالبگیری استفاده نمی کنند بلکه میله را به صورت چند قطعه مجزا از پیش ساخته شده تولید می کنند. چون استفاده از طلا هزینه بسیار بالایی دارد گزنه آلیاژ فلزی طرفداران بیشتری پیدا کرده است.
برخی اتصالات پلاستیکی نیز امروزه به جای اتصالات فلزی مورد استفاده قرار میگیرند. هزینه اتصالات فلزی بسیار پایین تر است و با سختی های متفاوتی در اختیار جراحان دندانپزشک قرار می گیرند. نحوه قرار دادن آنها روی ایمپلنت ها نیز با ابزار مخصوص دندانپزشکی بسیار ساده است.ارتودنسی رنگی
تاجهای دندانی تلسکوپی نیز تکنولوژی بسیار تازه ای هستند که درحای رقابت با قالبگیری های سنتی می باشند. پایداری آنها نسبتا خوب است و می توانند روی هر تعداد ایمپلنت سوار شوند. حتی در شرایطی که فضای عمودی محدودی وجد دارد و اتچمنت های میله ای کارایی خوبی ندارند، اتصالات تلسکوپی با انعطاف پذیری بالا کارایی بالایی از خود نشان می دهند. البته هزینه این نوع اتصالات کمی بیشتر است.
اباتمنت های تیتانیومی از پیش ساخته شده نیز با ارتفاع مختلف برای اوردنچر برپایه ایمپلنت موجود و قابل استفاده است. این اباتمنت ها به صورت یک تکه روی ایمپلنت ها سوار شده و محل استقرار مناسبی برای تاج دندان مصنوعی فراهم می آورند. گاهی اوقات این اباتمنت ها همراه با تلسکوپی ساخته شده از آلیاژ طلا مورد استفاده قرار می گیرند که دوام و پایداری اوردنچر را تا چندین برابر افزایش می دهند.
شرایط تجویز پروتز اوردنچر متکی بر ایمپلنت
•تمایل بیمار به درمان ایمپلنت
•وقتی که وضعیت سلات عمومی بیمار امکان جراحی های کوچک را بدهد
•مقدار کافی استخوان امکان جایگیری ایمپلنت را بدهد
•بیمار در حفظ بهداشت دهانی توانایی داشته باشد
تفاوت اوردنچر با دندان مصنوعی
به پروتزهای دندانی متحرک که یک یا هر دو فک را پوشش میدهند، دنچر یا دندان مصنوعی گفته میشود. درواقع دندان مصنوعی متحرک روی لثهها چسبانده میشود و هیچگونه پایه نگهدارنده ندارد. اما در روش اوردنچر برپایه ایمپلنت، پروتز دندانی به جای قرارگرفتن روی لثه، بر روی پایه ایمپلنت سوار میشود. به همین دلیل است که در روش اوردنچر برپایه ایمپلنت، دندانها کاملا ثابت بوده و جابهجا نمیشوند.برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید مقاله ابزار دندانپزشکی و کاربرد انها را بخوانید.
همچنین از آنجا که پایههای ایمپلنت با استخوان فک جوش میخورند با گذشت زمان از تحلیل رفتن استخوان فک جلوگیری کرده و ظاهر فرد در مقایسه با دندان مصنوعی متحرک، جوانتر میماند.
مزایای روش اوردنچر بر پایه ایمپلنت
- اوردنچر در مقایسه با دندان مصنوعی که تنها با چسب در دهان بیمار فیکس میشود، بسیار مستحکمتر است. اصلا در هنگام جویدن غذا در دهان بیمار جابهجا نمیشود. در نتیجه بیمار میتواند خیلی بهتر و راحتتر غذاهای خود را جویده و هضم غذا آسانتر میشود.
- در روش دندان مصنوعی سنتی، پروتز دندان متحرک توسط چسب روی بافت لثه قرار میگیرد. خالی ماندن جای ریشه در استخوان فک موجب میشود که به مرور زمان استخوان فک بیمار تحلیل رفته و جمع شود. اما در اوردنچر پروتز دندانی روی پایههای ایمپلنت کاشته شده سوار میشود. در نتیجه ایمپلنتها به جای ریشه دندان موجب تحریک رشد استخوان فک و البته استحکام آن میشوند.
- در روش دندان مصنوعی متحرک، با گذشت زمان و تحلیل لثه و استخوان فک، چهره بیمار پیرتر نشان داده میشود. در مقابل، در درمان به روش اوردنچر به دلیل عدم تحلیلرفتگی استخوان فک، چهره بیمار تغییر نکرده و پس از سالها زیبایی آن همچنان حفظ میشود.
- در درمان با دندان مصنوعی سنتی، امکان حرکت یا جابهجایی ناخواسته وجود دارد. مطمئنا بیمار از آن احساس نارضایتی خواهد داشت. اما در اوردنچر بیمار هیچگونه حرکت و جابهجایی را در دهان خود تجربه نخواهد کرد. چرا که پروتز دندانی روی پایههای ایمپلنت نصب میشود. همانند دندانهای طبیعی، احساس رضایتبخشی از آنها خواهد داشت.
- از نظر دوام و طول عمر اجزای اوردنچر باید گفت که پایههای ایمپلنت از جنس تیتانیوم هستند. این پایهها در برابر پوسیدگی، ضربه و شکستگی از مقاومت بالایی برخوردارند. در نتیجه تا زمانی که فرد به درستی از پروتزهای دندانی خود مراقبت کرده و بهداشت آنها را رعایت کند، میتواند حتی تا آخر عمر آنها را در دهان خود داشته باشد.
معایب اوردنچر برپایه ایمپلنت
- شاید یکی از اصلیترین معایب اوردنچر برپایه ایمپلنت ضرورت خارج کردن پروتز دندانی در هنگام خواب و قرار دادن آن در یک محیط مرطوب باشد. درواقع در این روش درمان پیشرفته نیز بیمار باید همانند دندان مصنوعی سنتی، شب و قبل از خواب، پروتز را از دهان خود خارج کند که طبیعتا برای او خیلی خوشایند نخواهد بود.
- یکی دیگر از معایب این روش درمان، ضرورت مراجعه به مطب دندانپزشک جهت کنترل قرار گرفتن پروتزها و اتصالات در بازه هر شش ماه تا یکسال پس از انجام اوردنچر است. درواقع چنانچه بیمار به خوبی از پروتزهای دندانی خود مراقبت نکند، آنها نیز دچار آسیبدیدگی میشوند و لازم است که جهت ترمیم به پزشک متخصص مراجعه کند.
سخن پایانی
در این مقاله به روش درمان اوردنچر برپایه ایمپلنت، مزایا و معایب آن پرداخته شد. همانطور که گفتیم این روش مزایای بسیاری نسبت به دندان مصنوعی دارد. قابل ذکر است هزینه اوردنچر نسبت به تعداد ایمپلنت های مورد نیاز، تعداد عمل جراحی انجام گرفته، نوع اوردنچر مورد استفاده و تعداد دندانهای مصنوعی مورد نیاز برای بیمار بسیار متغیر است. اما با درنظر گرفتن مزایا و دوام و عمر طولانی آن، میزان صرفه جویی در هزینه بیماران در بلند مدت بسیار بیشتر از هزینه ای است که در چند مرحله انجام اوردنچر پرداخت می کنند. امید است این مطلب برایتان مفید بوده باشد.شما هم تجربیات و نظرات خود را در کامنت با ما به اشتراک بگذارید.
سوالات متداول
اوردنچر ها اصولا متکی بر ایمپلنت هستند و به همین دلیل دارای استحکام بسیار بالایی هستند و از تحلیل استخوان جلوگیری می کنند و صد در صد تفاوت های بسیاری اعم از تکلم و جویدن بهتر نسبت به دست های سنتی دارند .
منظور از اوردنچر های ثابت ، به اوردنچر هایی گفته می شود که قابلیت جا به جایی ندارند . در اوردنچر های ثابت ، دست دندان ها بر روی پایه های ایمپلنت قرار گرفته اند .
ابتدا دندانپزشک باید جراحی ایمپلنت را برای شما انجام دهد و پس از جوش خوردن پایه ها به فک ، مرحله قالب گیری آغاز می شود و قالب به لابراتور ارسال می شود . پس از ساخته شدن دست دندان و ارسال آن توسط لابراتور ، بر روی پایه های ایمپلنت های شما سوار می شوند .
